آدمک آخر دنیاست بخند. آدمک مرگ همینجاست بخند. آن خدایی که بزرگش خواندی؛ بخدا

مثل تو تنهاست بخند. دست خطی که تو را عاشق کرد؛ شوخی کاغذی ماست بخند. فکر کن

درد تو ارزشمند است. فکر کن گریه چه زیباست بخند. صبح فردا به شب نیست که نیست. تازه

آنگاه که فرداست بخند. راستی آنچه که یادت دادیم؛ پر زدن نیست که در جاست بخند. آدمک

نغمه ای آغاز نخوان؛ بخدا آخر دنیاست بخند...